Kisah Kami-Part 5

Dua hari selepas peristiwa dalam hujan itu, saya masih tak nampak awak dalam kelas.Bukanlah saya mencari kerana rindu tapi kerana mahu memulangkan payung besar yang awak pinjamkan dekat saya.Takkanlah saya nak menyimpannya lama-lama.Nanti awak mesti nak guna juga.Lagipun saya dah ada payung saya sendiri.Kenapa ya awak tak hadir ke kelas?Dengan siapa saya nak bertanya ni?Hurmm..perlu tak saya mesej awak?

Akhirnya saya ambil keputusan untuk mesej awak.Walaupun agak ragu-ragu dengan tindakan saya ini, namun untuk pulangkan payung awak, saya harus melakukannya.

"Awak, saya nak pulangkan payung awak ni?Boleh saya jumpa awak tak?"

Butang 'send' ditekan dan saya berdebar menanti jawapan daripada awak.Sudikah awak nak membalas mesej saya?Kalau awak tak sudi, awak juga yang rugi sebab tak dapat balik payung awak.Kalau awak tak nak, saya dah merancang nak sedekahkan payung ni dekat orang yang lebih memerlukannya.Telefon saya berbunyi.

"Saya dekat Pusat Kesihatan Pelajar.Awak boleh datang sini?"

Setelah saya baca mesej awak, saya dapat mengagak yang awak mungkin awak demam.Yelah, malam tu awak mandi hujan.Saya sendiri hampir jatuh sakit.Mujurlah saya sudah siapkan bekalan ubat demam.Tanpa berlengah, saya pantas mengejar bas kampus untuk ke Pusat Kesihatan Pelajar yang terletak di dalam Bangunan Hal Ehwal Pelajar.Hanya 10 minit perjalanan daripada fakulti saya menggunakan bas.

Sampai sahaja di Pusat Kesihatan Pelajar, mata saya meliar mencari awak.Tapi saya tak nampak awak pun di kawasan menunggu untuk pesakit.Awak main-mainkan saya ke?Saya duduk dahulu di salah satu kerusi.Mungkin awak sedang berada dalam bilik doktor untuk pemeriksaan.Apabila seorang pelajar keluar daripada bilik rawatan, saya rasa awak tidak berada di dalam bilik berkenaan.

"Awak dekat mana?Saya tak nampak pun!"

Mesej seterusnya saya hantar.Tak lama kemudian saya dapat mesej balasan daripada awak.Saya tersentak.Saya capai beg dan payung awak dan terus bergegas ke tangga yang menghala ke tingkat 1 Pusat Kesihatan Pelajar.Tingkat 1 menempatkan wad kecil untuk pelajar yang memerlukan pemerhatian yang lebih rapi.Dalam hati saya berdoa agar awak tak apa-apa.Jika tidak, saya akan rasa sangat bersalah.

Saya menghala ke wad khas untuk lelaki.Saya nampak nama awak dekat luar pintu.Saya melangkah.Bilik kecil itu hanya terdapat 3 buah katil sahaja.Dan saya nampak hanya ada sekujur tubuh sedang berbaring di aktil hujung berhampiran dengan tingkap.AWAK!Separuh menjerit saya rasa suara saya namun suara itu tersekat di kerongkong.Saya melangkah menghampiri awak dan awak hanya memerhatikan saya dengan sebaris senyuman.Oh manisnya senyumanmu!

"Kenapa tak cakap awak sakit?"

"Perlu ke?Saya kan dah tak boleh kacau hidup awak lagi"awak tersengih.

"Saya nak pulangkan payung awak.Terima kasih.Kalau awak ada payung ni, mesti awak tak sakit kan?"

"Alah demam panas sikit saja.Cuma semalam saya dehydrate.Itu yang kena masuk sini"

"Oh macam tu.Ermmm..awak,sorry!Saya tak patut cakap macam tu dekat awak"

"Sorry?Takpe..memang patut pun awak marah saya sebab kacau anak dara orang.Padan muka saya"

"Awak tak marah saya lagi?"

Saya nampak awak menggelengkan kepala dan kemudian awak senyum lagi.Lega rasanya.Ibarat terlepas daripada hukuman tali gantung.

"Tapi dengan syarat boleh?"

"Syarat?Apa?"saya blur!

Awak capai telefon awak dan sedang mencari sesuatu.Saya menanti apakah syarat yang mahu awak kenakan.Awak mainkan sebuah lagu daripada kumpulan yang saya minati, Michael Learns To Rock.Saya terdiam...

"Awak rasa saya ni macam lelaki dalam lagu tu tak?"

"MEMANG PUN!"tegas saya jawab.

"Hoping so bad that you'll let me in, I'm at your feet,waiting for you"awak menyanyi sebahagian
lirik lagu berkenaan.

"You got time right?If you want then you can wait for me.But I don't promise anything.I'll try to accept you when I'm ready.Never ever force me.Get it?"

"1000 tahun jua akan saya tunggu awak,"awak senyum menampakkan barisan gigi.

Haihh..lelaki ini benar-benar menawanku.Namun untuk menerimanya bukanlah semudah itu.Hati ini hanya untuk yang benar-benar ikhlas menjaganya.Tidak rela hati ini hancur kerana cinta palsu.Tidak tega membinasakan diri dalam arus khayalan.Cukuplah kisah-kisah sebelum ini.Merawat hati yang terluka menagmbil masa.Luaran sahaja kutampakkan senyum namun dalamanku menangis.Andai benar kau milikku, biarlah masa dan waktu yang menentukannya.Takkan lari gunung dikejar.Itu peganganku.